Leasing pracowniczy
Leasing pracowniczy staje się coraz bardziej popularną metodą zatrudniania pracowników. Usługi prowadzone przez EUROKADRĘ w jego zakresie przynoszą obu stronom szereg wymiernych korzyści ekonomicznych i organizacyjnych. Leasing pracowniczy jest jedną z najpopularniejszych form zatrudnienia. Leasing jest popularną formą zatrudnienia ze względu na swoją elastyczność – pracodawca może wypożyczyć pracownika na okres od jednego miesiąca do dwóch lat. Jest to szczególnie przydatne dla firm, które potrzebują dodatkowej pomocy w okresach intensywnego rozwoju lub dużej produkcji. Dzięki temu można zwiększyć elastyczność zatrudnienia i dostosować się do zmieniających się potrzeb.
Czym jest leasing pracowniczy?
Leasing pracowniczy polega na wynajmie pracowników przez daną firmę na rzecz innego przedsiębiorcy na mocy art. 1741. Kodeksu Pracy. W wyniku zawarcia porozumienia między stronami pracownik zobowiązuje się do pełnienia określonych obowiązków w wyznaczonym okresie. Takie rozwiązanie jest korzystne dla obu firm. Przedsiębiorstwo macierzyste nie musi ponosić kosztów związanych z ubezpieczeniem społecznym, wynagrodzeniem czy podatkiem dochodowym. Firma wynajmująca natomiast pozyskuje wykwalifikowanego pracownika z bogatym doświadczeniem. Warto wspomnieć, że leasing pracowniczy różni się od pracy tymczasowej. Pracodawca w tym przypadku staje się firma, z którą pracownik nawiązuje stosunek pracy na określony czas, podczas gdy w przypadku pracy tymczasowej pracodawcą jest macierzysta agencja pracy tymczasowej.
Pracownik w systemie leasingu
Pracownik nawiązuje stosunek pracy w wyniku wyrażenia zgody w formie pisemnej i zawarcia porozumienia przez firmy. Na jego mocy sporządza się umowę o pracę, w której określone zostają nowe obowiązki. Pracownik jest więc świadomy typu pracy i zlecanych mu zadań. Pracownika wyleasingowanego obejmują przepisy kodeksu pracy. Przez okres jego wynajmu stosunek pracy z firmą macierzystą przyjmuje formę urlopu bezpłatnego, który jest wliczany do stażu pracy. Nowy pracodawca zawiera z pracownikiem umowę o pracę. Umożliwia ona ubieganie się o urlop oraz skorzystanie ze zwolnienia chorobowego. Pracownik w okresie wynajmu posiada w pełni przysługujące mu z tytułu umowy o pracę prawa.
Umowa leasingu pracowniczego
Zawarcie porozumienia między pracodawcami ma formę umowy o wypożyczenie. Powinna ona zawierać następujące dane:
- okres pracy pracowników w firmie, która korzysta z wynajmu
- rodzaj pracy i charakter zlecanych obowiązków
- wysokość wynagrodzenia dla wynajmowanego pracownika
Najem pracy, czyli leasing pracowniczy, został uregulowany na mocy przepisów Kodeksu pracy w art. 1741. Najem umożliwia pracodawcy, za pisemną zgodą pracownika, udzielenie bezpłatnego urlopu na określony okres czasu, w celu wykonywania przez podwładnego pracy u innego pracodawcy przez okres ustalony w porozumieniu zawartym pomiędzy pracodawcami. Zgodnie z prawem pracy, pracodawca wynajmujący do pracy pracowników musi skierować ich na badania lekarskie, regularnie wypłacać im stosowne wynagrodzenie wynikające z umowy o pracę i udzielać im urlopów wypoczynkowych w odpowiednim wymiarze.
Leasing pracowniczy, a praca tymczasowa
Tym, co odróżnia leasing pracowniczy, a pracę tymczasową jest to, że w pierwszym przypadku pracownik zatrudniany jest każdorazowo na podstawie umowy o pracę, z kolei w odniesieniu do pracy tymczasowej jego pracodawcą jest agencja pracy tymczasowej, delegująca pracownika do pracy na rzecz pracodawcy-użytkownika. Leasing pracowniczy w całości opiera się na Kodeksie Pracy, a nie na Kodeksie Cywilnym.
Leasing pracowniczy, a outsourcing
Pracownicy wykonujący zadania w ramach outsourcingu nie podlegają przedsiębiorstwu, na rzecz którego pracują. Nie można kontrolować ich pracy, ani ingerować w sposób wykonywania działań. Poza tym, pracownicy mogą podjąć pracę w dowolnym miejscu i czasie. Taki model wykonywania pracy jest bardzo elastyczny i daje dużo swobody. Z kolei, leasing pracowniczy to umowa pomiędzy firmami, która reguluje świadczenia usług na rzecz innego podmiotu gospodarczego. Firmy mogą korzystać z takich usług, ale muszą pamiętać o obowiązkach wobec pracowników.
Najważniejsze różnice pomiędzy tymi usługami dotyczą zawieranej umowy wraz z jej treścią. W przypadku leasingu mówi się o układzie trójstronnym. Pomiędzy leasingodawcą (firmą macierzystą, czy agencją pracy), leasingobiorcą (firmą wypożyczającą pracownika) oraz pracownikiem. Z kolei outsourcing uznaje się za porozumienie dwóch stron: insourcera (firmy zlecającej określone zadanie oraz outsourcera (firmy wykonującej zadanie).